Aanleiding
Het Nederlandse kansspelbeleid verplicht aanbieders om risicovol gokgedrag te signaleren en preventieve interventies in te zetten. Tegelijkertijd is er discussie over hoe deze zorgplicht in de praktijk wordt ingevuld en hoe stevig de wetenschappelijke onderbouwing daarvan is.
In een systematisch literatuuronderzoek onderzochten Judith Noijen (Jellinek Preventie en Arkin Onderzoek), Anne Marije Kaag (VU) en Pim Widdershoven (VU) welke preventieve interventies zijn onderzocht en wat bekend is over hun effectiviteit.
Resultaten
Het onderzoek laat zien dat interventies zoals gepersonaliseerde feedback, opgelegde gokpauzes en informatievoorziening beperkte, vaak kortdurende effecten hebben. Langetermijneffecten en effecten bij hoogrisicogroepen zijn nauwelijks onderzocht. Tegelijkertijd kunnen ook kleine effecten relevant zijn wanneer interventies breed worden toegepast en onderdeel zijn van een samenhangend pakket aan maatregelen.
De auteurs concluderen dat deze interventies waardevolle bouwstenen kunnen zijn binnen een bredere preventiestrategie, maar niet als afdoende oplossing mogen worden gezien. Transparantie over beperkingen en ruimte voor bijsturing op basis van praktijkervaring en aanvullend onafhankelijk onderzoek blijven essentieel.
Dit onderzoek, in opdracht van ZonMw en de Kansspelautoriteit (Ksa), is uitgevoerd door de Academische Werkplaats Verslaving van Stichting Arkin (afdeling Arkin Onderzoek), in samenwerking met de afdeling Klinische, Neuro- en Ontwikkelingspsychologie van de Vrije Universiteit Amsterdam.